Jaskinia Świetlików

Eyden

Jaskinia, która jest "okupywana" przez świetliki. Roi się tu od tych owadów. Są wszędzie.Jednak nie robią nic koniom, oświetlają te miejsce, jest tu miła atmosfera. Można tu pobyć samotnie i się odprężać, ale także jest to idealne miejsce na pogaduszki.

Abelard

A więc w końcu trawiłem na miejsce, gdzie mogę żyć. Pomyślałem.Truchtałem w nieznanym kierunku, aż zauważyłem wejście do jaskini. Bez namysłu doń wszedłem. I zobaczyłem tysiące świecących stworzonek. Sprawiało to urzekające wrażenie. Uśmiechnąłem się lekko. Naprawdę ładne miejsce. Ciekawe, czy kogoś tu spotkam. Pomyślałem. Już dawno nie spotkałem żadnego konia z którym mógłbym zamienić choć słówko. A wielka szkoda. Tęskno było mi trochę za jakimś towarzystwem. Westchnąłem cicho i wstrząsnąłem grzywą. Zamyśliłem się spoglądając na świetliki. Jednak zawsze czujny.

Crystal

Biała kalcz powolnie zbliżała się do tego miejsca. Aha jak tu pięknie! Crystal gdy zobaczyła ogiera, zrezygnowała ze swojej złośliwości i podeszła do niego.
- Witaj, jestem Crystal przywódca koni Angloarab - powiedziała - A ty?

Abelard

Gdy tylko klacz zjawiła się w pobliżu usłyszałem ruch. Uśmiechnąłem się w myślach. Trening swoje daje. Pomyślałem wesoło obserwując, jak owa dama wchodzi do jaskini. Skinąłem jej łbem. Witaj. Ja jestem Abelard. Jak na razie jedyny z Koników Polskich, może kiedyś dowódca. Odpowiedziałem przyjaźnie. Uśmiechnąłem się lekko. Zawsze miło mieć jakieś towarzystwo.

Crystal

- Tak ja też jestem jedyną, z koni Angloarab... Masz już swój box? - Zapytała. - Ja mam, jest wspaniały i ogromny! - zaśmiała się. Niewiele wiedziała o Konikach Polskich... Prawie nic oprócz tego, że są one bardzo miłe, miłe dla wszystkich. Crystal by tak nie umiała, nie wytrzymałaby...

Abelard

Od niedawana posiadam box. Powiedziałem. Nie jest zbyt duży, ale dla mnie idealny. Oznajmiłem radosnym tonem. Potrząsnąłem ogonem wprawiając w ruch barwne pióra. Uśmiechnąłem się i czekałem na dalszy rozwój wypadków. Z westchnieniem znów zacząłem obserwację świetlików. Krążyły w kółko, to znikały w ciemności. Cudowne widowisko. Pomyślałem.

Eyden

Klacz powoli zbliżyła się do tego miejsca. Uśmiechnęła się do wszystkich. Znaczy do Crystal i Abelarda. Postanowiła się przywitać.
-Hej! Jestem Eyden, ale mówcie Eyed.-ponownie się uśmiechnęła. Usiadła. Oblała ciekawym spojrzniem całe miejsce, ale szczególnie to klacz i ogiera.

Crystal

Klacz ignorowała Eyden.
- To świetnie - powiedziała - Słyszałam, że w końcu jesteś przywódcą! - dodała energicznie.
Teraz spojrzała na konia Arabskiego.
- Witaj, jestem Crystal - powiedziała.

Abelard

I tą klacz usłyszałem z daleka. Z zaciekawieniem przyglądałem się jak wchodzi. Witaj. Ja jestem Abelard. Przedstawiłem się przyjaźnie. Zauważyłem, że Crystal zignorowała inną klacz. Uniosłem jedną brew, jednak po chwili się opanowałem. Po chwili jednak Angloarab'ka zdecydowała się przedstawić, co skwitowałem uśmiechem. Tak, udało mi się. Odpowiedziałem na wcześniejsze stwierdzenie Crystal. Byłem przywódcą. Bardzo się cieszyłem z tego powodu. Bo jak się nie cieszyć? Potrząsnąłem grzywą i wgapiłem się w obie śnieżnobiałe klacze.

Crystal

- No, rzeczywiście - powiedziała - Tez się cieszyłam. Może gdzieś pójdziemy? Na jakąś wyspę? - zapytała.
Potrząsnęła grzywą i ogonem.
Ah, co za świat!

Abelard

Uśmiechnąłem się do Crystal. Była jakaś dziwnie miła jak na Angloarabkę. Ale to dobrze. Jeżeli chcesz to możemy gdzieś pójść. Odpowiedziałem wesoło. Potrząsnąłem ogonem znów wprawiając w ruch barwne pióra. Dalej myślałem nad tym wypadem na wyspy. Zawsze miło zwiedzić krainę gdzie się będzie mieszkać. Pomyślałem radośnie. Jednak na razie dalej obserwowałem cudne, świecące robaczki. Bo skoro zaraz miałem stąd iść to warto byłoby dobrze je zapamiętać i kiedyś tu wrócić.

Crystal

- To chodźmy, na wyspę Papug.- powiedziała i podeszła do wyjścia.
Wyszła przez próg i galopem popędziła na wyspę papug.
z.t

Abelard

Uśmiechnąłem się lekko patrząc za oddalającą się klaczą. Stałem jeszcze chwilę w jaskini, aż w końcu stwierdziłem, że trzeba iść. Westchnąłem i jeszcze raz spojrzałem na jaskinię. Do zobaczenia Eyed. Powiedziałem i lekko się skłoniłem. Po chwili wystartowałem praktycznie natychmiast przechodząc do galopu. W pędzie minąłem wejście do jaskini i wpadłem w jasny dzień. Nie przerywając biegu skierowałem się w stronę wysp.

[zt]

Eyden

Ta skinęła łbem do towarzyszy, a widząc, że wychodzą usiadła pod jedną ze ścian. Rozejrzała się wokół i dostrzegła, że świetlików jest więcej niż mogło się z początku wydawać. Niektóre świeciły, a niektóre nie. Co to za świetliki, jak nie świecą, pomyślała.